Pszczoły miodne zaburzają strukturę i funkcjonalność połączeń rośliny – zapylacze
Pszczoła miodna jest na świecie głównym gatunkiem, któremu zawdzięczamy zapylanie roślin uprawnych oraz produkcję miodu.
Jej rola jako zapylacza od dłuższego czasu zajmuje uwagę naukowców, także pod względem ryzyka zmonopolizowania „rynku zapylania”. Od połowy XX wieku notujemy przyspieszony rozwój globalnego pszczelarstwa oraz populacji pszczoły miodnej, mimo spadku liczebności zapylaczy na świecie.
To może mieć wpływ na funkcjonowanie sieci ekologicznych połączeń między roślinami a ich zapylaczami w dzikich ekosystemach.
Z dotychczasowych badań wynika, że pszczelarstwo powoduje zmniejszenie różnorodności tzw. dzikich zapylaczy oraz zaburza system wzajemnych korzyści w relacji roślina – zapylacz, prowadząc do osłabienia interakcji między gatunkami w ekosystemie. Naukowcy uważają, że istnieje ryzyko obniżenia reprodukcji tych gatunków roślin, które mając swoich innych wyspecjalizowanych zapylaczy, są licznie odwiedzane również przez
pszczoły miodne, które jako „liderki” w zapylaniu mają zdolność monopolizowania „usług” w ekosystemie.
Podczas kilkuletnich badań (przeprowadzonych na jednej z wysp oceanicznych Teneryfy) obserwowano pięć modelowych roślin, odwiedzanych zarówno przez pszczołę miodną, jak i inne zapylacze. Okazało się, że dzikie rośliny były słabiej zapylane w obecności, przywiezionych przez pszczelarzy, rodzin pszczoły miodnej, niż gdy pszczół nie było. Za kryterium oceny przyjęto liczbę uzyskanych nasion i ich masę (przebadano tysiące owoców, dziesiątki tysięcy nasion). Badacze przypominają, że wnioski z eksperymentu są ograniczone i dotyczą tylko jednego badanego ekosystemu, gdzie pszczoła miodna została introdukowana.
Naukowcy doszli do wniosku, że działalność pszczelarska prowadząca do koncentracji dużej liczby rodzin pszczoły miodnej na obszarach dzikich może mieć trwały, negatywny wpływ na różnorodność biologiczną, większy niż zakładano wcześniej.
Źródło: A. Valido, M. C. Rodríguez-Rodríguez, P. Jordano, Honeybees disrupt the structure and functionality of plant-pollinator networks, „Scientific Reports” 9/ 2019 (4711); doi.org/10.1038/s41598-019-41271-5
Więcej skrótów badań naukowych po polsku znajdziesz tutaj. Artykuł został pierwotnie opublikowany w numerze miesięcznika Pszczelarstwo w rubryce "Nowe Odkrycia". Dziękuję redakcji Pszczelarstwa za poprawki redakcyjne.
Polecane
Zapisz się na nasz NewsletterPolecane
Zapraszam do wsparcia finansowego
Dzięki temu mogę poświęcać więcej czasu na prowadzenie z pasji tej inicjatywy non-profit, która mam nadzieję służy bez reklam także Wam.
Możesz także polubić:
Czy dzikie pszczoły "polubią" plastik?
Pszczoły samotnice miesierki, potrafią wykorzystywać do budowy gniazda tylko materiały syntetyczne plastikowe. Być może...
Pestycydy w rodzinach pszczoły miodnej.
Ustalenie rzeczywistego narażenia pszczół w USA. Pszczoła miodna może funkcjonować jako swoisty wskaźnik zanieczyszczenia...
Od pachnicy do pszczoły rodzimej - Andrzej Oleksa
czyli jak wytropiłem Apis mellifera mellifera. W środowisku pszczelarzy zajmujących się chowem i hodowlą...
Pszczoły świata - Jerzy Woyke
O pszczołach świata z rodzaju Apis, hormonie kanibalizmu, pszczołach rebeliantkach, lotach godowych, pięciu tysiącach...
O hodowli czarnej pszczoły Kampinoskiej - David Lutz
We wrześniu 2017 roku miałem przyjemność w pięknych okolicznościach przyrody, czyli na terenie swojej...
Większość pszczelarzy chowa pszczoły - Tadeusz Kwiatkowski
Hodowcy to ci, którzy realizują program hodowlany. Wywiad z Tadeuszem Kwiatkowskim kierownikiem Wydziału Hodowli...
Komentarze